چند روز پیش فیلم سکوت بره ها رو دیدم. از اون فیلمای قدیمی و معروف که اسمش خیلی برام آشنا بود همیشه ولی ندیده بودمش. قبلش از دوستام شنیده بودم فیلم ترسناکیه ولی به نظر خودم اصلا اینجوری نبود. حداقل در مقایسه با فیلمایی مثل The Grudge، forget me not، boogeyman، paranormal activity و … نمیشد بهش گفت فیلم ترسناک. بخوام طبقه بندیش کنم میبرمش تو فیلمای پلیسی و ماجرایی.

ولی داستان خوبی داشت فیلم، جذاب و معمایی؛ بر خلاف بعضی فیلما که از وسطاشون حوصله ام سر میره و بلند میشم میرم، هرچی بیشتر پیش میرفت کنجکاویم بیشتر میشد و دوست داشتم بدونم آخرش چی میشه و آخرش هم خوب تموم شد. یعنی درست عکس این فیلمای ترسناک همه چی به خوبی و خوشی تموم شد.

فیلم بعدی که نگاه میکنم احتمالا پدرخوانده باشه. اونم از اون فیلماییه که تقریبا همه دیدن (به جز من 😉 ) و به شدت تعریفشو میکنن. پاپیون رو هم خیلی دوست دارم ببینم، حیف که فیلمشو ندارم!